- Een laatste update van de hulp voor ons atelier op vrijdag 4 maart. Bedankt voor de vele hulp!
Woensdag maken de kinderen een keuze die je donderdag op deze blog kan lezen.
Ateliers:
Ilse: picknicklakens + Lies + Daniella
Karolien: kunst in het bos + Tom
Ann: nieuwe borden maken voor dieren en tuin + Ann Schapmans
Cindy: bloempotjes maken + Hilde
Mieke: geurenspel en voelspel + Gunther
Lieselot: tuinieren bij de buren + Petra
Frone: werken met mozaïek + Mieke + Britt
Mireille: opdrachtkaarten maken voor fit-o-meter+ An Brans
Judith: kunstwerk met natuurlijk materiaal + Nadia
Ewoud: houten 'tuingolem' maken
Yentl: icetea met voorjaarskruiden/ tuindiertjes uit origami + Beatrijs
Dieter: constructie voor in de tuin + Tania
Isabelle: sieraden met natuurlijke materialen + An Paesmans
Tuinvrienden: lentegevoelens
- Afgelopen week werd de sluiting van de Tovertuin nog uitvoerig besproken in de media maar ook in Diest. Vanuit alle kanten werden er ook vragen gesteld naar onze positie in het geheel vooral omdat we zelf (als enige basisschool in Diest) geen kinderen van de Tovertuin konden binnenhalen (we zitten overvol en hanteren een duidelijke maximumcapaciteit). Toch heeft deze problematiek ons aan het denken gezet en willen we onze verantwoordelijkheid in dit verhaal niet ontlopen.
Vanuit deze optiek willen we morgen in het klokhuis nog twee nieuwe voorstellen met jullie bespreken.
- De sluiting van de Tovertuin krijgt een staartje in de media. Allerlei vragen ivm gezonde mix en spreiding komen boven. Terecht!
In Diest voelen een aantal scholen zich bedreigd omdat ze de 'allochtonen' van de Tovertuin moeten binnenhalen. Ze wijzen in deze benarde positie met de vinger oa naar onze school die door de maximumcapaciteit geen 'Tovertuiners' kan toelaten. Wij hanteren al 4 jaar deze maximumcapaciteit dus we staan zeker recht in onze schoenen (het is niet ingeroepen om 'allochtonen' te weren).
Gezien we volgend jaar naar duidelijk grotere lokalen evolueren zou onze reden om een maximumcapaciteit in te roepen (oppervlakte) niet echt meer van toepassing zijn. Gezien deze gebouwen slechts een tijdelijke oplossing zijn en we uiteindelijk in een nieuwbouw met weer strengen fysische normen trekken, hoeven we in deze tijdelijke situatie onze maximumcapciteit niet aan te passen. Anders komen we later in de problemen.
Toch vinden wij dat we iets moeten doen om ook een bijdrage te leveren aan de vervelende situatie waarin de kinderen van de Tovertuin terecht gekomen zijn. Binnen het Freinetonderwijs wordt er maar al te graag gediscussieerd over integratie, sociaal engagement, andere culturen,... Onze projecten en onderzoeken worden vaak maatschappelijk gekleurd en ook met een sterk cultureel etnisch sausje overgoten. Ook andere freinetscholen halende kranten met een sterke maatschappelijke betrokkenheid denk maar aan de Appeltuin te Leuven met hun actie met de 'sans-papiers',...
Nu gebeurt er iets in Diest, niet echt een 'ver van ons bed show'. Integendeel zelfs: een eigen vestigingsplaats van ons! Daarom dat we ook onze verantwoordelijkheid moeten opnemen en als Freinetschool laten zien dat we ook daden durven te stellen.
Gezien we dus niet onze maximumcapaciteit willen optrekken, is er maar één andere oplossing: de oprichting van een nieuwe klas (een tweede of derde graad).
Ik vermoed de tweede graad. Concreet geven we dan de kinderen uit het huidige tweede en het derde leerjaar van de Tovertuin de kans om in deze nieuwe klas in te stappen. Deze klas kan dan ook aangevuld worden met kinderen die op de wachtlijst staan. Schooljaar 2012-2013 wordt er dan ook een nieuwe derde graad opgericht (weliswaar maar voor max 11 kinderen die naar het vijfde gaan). We gaan geen klassen mengen (dwz de huidige kinderen vermengen met de nieuwe groep). Daarvoor werken we iets te hard aan onze klasgroepen.
Op die manier geven we naar de buitenwereld (in Diest maar ook verder via de pers) heel duidelijk het signaal dat ook wij ons steentje willen bijdragen aan deze maatschappelijke discussie en dat we ons niet verschuilen achter onze maximumcapaciteit. Hier hebben we de kans om ons sociaal engagement in de verf te zetten! - Daarnaast zijn we geschrokken van de snelheid waarmee de inschrijvingen voor volgend schooljaar verlopen zijn. Op een heel korte tijd, 3 minuten, waren afgelopen nacht al onze plaatsen bezet. We hebben dus al 22 kinderen voor volgend schooljaar klaarstaan en moesten al 6 kinderen spijtig genoeg weigeren. Zoals te verwachten was, zijn er bij deze 22 ingeschrevenen geen enkele allochtoon. Ik vermoed dat deze trend zich de komende jaren alleen maar zal voorzetten.
Gezien de huidige maatschappelijke context en vooral ook onze eigen omgeving (Diest) evolueren wij niet meer naar een afspiegeling van de maatschappij maar wel naar een 'blanke' school. Geen sprake meer van een gezonde mix dus.
Daarom stellen wij voor om vanaf volgend schooljaar ons voorrangsbeleid voor broertjes en zusjes uit te breiden met een inschrijving van 20% allochtonen. Concreet krijgen de allochtonen (en GOK-kinderen) van 1 januari tot 1 maart de tijd om in te schrijven. Er bestaan in Diest genoeg organisaties (LOP, Brug,...) om dit kenbaar te maken bij de allochtonen zodat ze hier zeker gebruik van kunnen maken. Vanzelfsprekend moeten de ouders wel kiezen voor ons project!
Als afsluiter een artikel uit de standaard van woensdag 2 maart:
Het moet moeilijk zijn om twee scholen te vinden die méér van elkaar verschillen. Freinetschool De Pit, net buiten de Diestste ring, is een van de populairste scholen in de verre omgeving. Ze trekt kinderen aan uit naburige gemeenten, en nu al prijkt er op de site dat er geen enkele plaats meer vrij is voor het volgende schooljaar. De school barst ook letterlijk bijna uit haar voegen: ze is in verbouwing, de leerlingen volgen les in containerklassen. Het is een overwegend ‘witte’ school, of in ieder geval geen school met veel GOK-leerlingen: 29%.De Tovertuin, de basisschool waar vorige week zoveel commotie over was, is het tegendeel: een buurtschool die enkel uit de onmiddellijke omgeving recruteert, nog maar 74 leerlingen telt, en gesteld dat ze volgend jaar nog bestond, dan zou dat gedaald zijn naar 60. Een overwegend ‘zwarte’ school ook: 74% GOK.En toch is De Pit ontstaan uit De Tovertuin. Ze is haar eigen kind. De freinetschool ligt op de plaats waar vroeger een kleuterschool van De Tovertuin was. Tot vandaag maken beiden deel uit van dezelfde school: ze hebben één administratief centrum, krijgen één doorlichtingsrapport, en de directeur van De Pit is officieel ook de directeur van De Tovertuin, zij het dat hij die rol delegeert naar een coördinator.En als De Tovertuin volgend jaar de deuren sluit? Dan heeft ook dat te maken met De Pit. Die heeft immers bij haar oprichting bijna de helft van de leerlingen van De Tovertuin overgenomen. 155 had die laatste er in 2007. In 2008: 87. Logisch ook: De Pit is opgericht door ouders van De Tovertuin.‘Op vraag van’, zegt Guy Beckx, algemeen directeur van de scholengroep van het Gemeenschapsonderwijs in Diest. ‘Niet “door”, maar “op vraag van”. Je moet de geschiedenis van De Tovertuin kennen. In de jaren tachtig stelde men vast dat die massaal leerlingen aan het verliezen was. Ze is gelegen in een eerder Turkse wijk, trok veel Turkse leerlingen aan, en daardoor haalden de Vlaamse ouders hun kind er weg. Om je een idee te geven: ooit was het een school met 400 leerlingen, in 2000 zaten er nog 172. Om die evolutie te keren, heeft De Tovertuin gedaan wat veel concentratiescholen in Vlaanderen deden: ze is een methodeschool geworden. Die zijn populair bij middenklassers. En inderdaad, de herprofilering kende een gematigd succes: er kwamen weer meer leerlingen naar de school, zij het ook weer niet extreem veel meer, en ook leerlingen uit sociaal sterkere milieus.’Maar daarmee ontstond er een nieuwe tweedeling. De nieuwkomers, de sociaal sterkeren, in meerderheid Vlamingen, geloofden meer in het methode-project dan de oorspronkelijke ouders. De nieuwkomers wilden een echte freinetschool, de andere groep had meer vertrouwen in traditioneel onderwijs. In het archief van de website van De Tovertuin vind je nog restanten van de discussies die dat moet hebben opgeleverd. 28 februari 2007: ‘ouders die kiezen voor De Pit verenigen zich en na een korte stand van zaken worden de krijtlijnen voor de komende maanden uitgezet.’ Een week later, op 7 maart 2007: ‘ouders die kiezen voor de leefschool denken na over de oprichting van een oudercomité.’‘Onze scholengroep heeft dan kleur moeten bekennen’, vertelt Beckx. ‘Wilden we echt doorgaan met dat methode-onderwijs of niet? We hebben ervoor gekozen om in te gaan op de vraag van een belangrijke groep van de ouders van De Tovertuin, ook al omdat het Gemeenschapsonderwijs in de regio Diest nog geen freinet aanbood. We vulden dus een gat. Er was ook duidelijk vraag naar: vanaf het eerste jaar al boomde De Pit. Voor de ouders die niét in het freinetproject wilden meestappen, en dat waren voornamelijk kansarmen, behielden we De Tovertuin.’Al wist iedereen toen al dat een school met 87 leerlingen erg moeilijk te redden is.‘Het is zeker, zeker niet zo dat onze school opgericht is om van bepaalde groepen leerlingen uit De Tovertuin af te geraken, benadrukt Ewoud Huls, directeur van De Pit. ‘Toen wij opgericht werden, hadden alle leerlingen uit De Tovertuin het recht om als eerste in te schrijven. Ze hadden allemaal mogen komen, we hadden ze allemaal aanvaard. Een deel is daarop ingegaan, anderen niet. Wat hun goed recht is natuurlijk, niet iedereen vindt zich in een freinet-aanpak.’‘Onze toestand is natuurlijk niet bewust gecreëerd’, zegt Anouk Cleeremans, de directeur van De Tovertuin. ‘Ik begrijp dat er nood was aan een freinetschool bij een grote groep ouders. Ik begrijp ook dat sommigen daarvoor kiezen en anderen niet. Alleen vertrokken wij gewoon van een moeilijke startpositie. Een school met maar tachtig leerlingen heeft weinig financiële middelen om zichzelf aantrekkelijker te maken. En er zijn vrij veel andere scholen in de onmiddellijke omgeving. Er schreven zich nog wel broertjes en zusjes in, maar een nieuwe instroom kwam er niet.’Het is iets waar alle betrokkenen op hameren. De Tovertuin is niet gesloten omdat er van iets te véél was: te veel kansarmen, te veel nationaliteiten, te veel talen, te veel leerachterstand, dat deed er allemaal niet toe. Er was iets te weinig: leerlingen. Guy Beckx: ‘Als wij tweehonderd kansarme leerlingen hadden gehad, laat er zelfs de helft geen Nederlands van spreken, laat ze alle tweehonderd uit een ander land komen, dan waren wij doorgegaan. Dan hadden we de middelen en de omkadering gehad om zo’n belangrijke maatschappelijke taak te vervullen. Een school wordt gefinancierd naar het aantal leerlingen hé. Een basisschool heeft er toch zeker 180 nodig om normaal te functioneren. Lager dan dat, en de directeur moet zelf voor de klas gaan staan.’Op het eerste zicht kan het cynisch lijken: nu De Tovertuin sluit, neemt De Pit hun gebouwen in. Hun eigen lokalen worden immers verbouwd. ‘Maar dat is niet meer dan een praktische, tijdelijke regeling’, zegt Huls. ‘Zodra die verbouwing achter de rug is, keren wij terug naar onze oude locatie.’ De honderd jaar oude gebouwen van De Tovertuin zullen dan worden verkocht.‘Ik begrijp dat er mensen zeggen: laat De Pit de resterende zeventig kinderen overnemen, maak er opnieuw dezelfde school van zoals vroeger, en het probleem is opgelost’, zegt Cleeremans. ‘Maar dat kan natuurlijk niet. Freinet is een heel ander project. Het vereist bijvoorbeeld intense ouderparticipatie: ouders moeten mee in de tuin werken, de heggen mee snoeien, zulke dingen. Niet iedereen ziet dat zitten.’‘We willen het ook niet om een meer principiële reden’, vult Guy Beckx aan. ‘We vinden dat alle scholen van de regio Diest hun verantwoordelijkheid moet opnemen. Het Gemeenschapsonderwijs draagt al veel. Onze andere basisschool in Diest, Station, heeft ook een GOK-percentage van 58% – daar loopt alles goed overigens. In de scholen van de twee anderen netten draaien ze meestal rond de dertig procent. Hun draagkracht is dus groter. Het Lokaal Overleg Platform (de vergadering waar de verschillende scholennetten met elkaar afspraken maken) werkt hier goed, er is dus zeker bereidheid van onze collega’s om dat te doen. Zelfs de volkomen witte school in Molenstede, hier ‘het Brasschaat van Diest’ genoemd, is bereid om leerlingen van De Tovertuin op te nemen! Dat is in het belang van iedereen. We halen kinderen uit hun segregatie, en we maken iedere school een afspiegeling van de maatschappij.’Overigens zal ook De Pit zijn deel opnemen. De volledige derde graad van De Tovertuin, zestien leerlingen van het vijfde en het zesde studiejaar, zal door hen in een nieuwe klas worden opgevangen. ‘Dat vraagt inspanningen’, zegt Beckx. ‘Het zijn niet genoeg extra leerlingen om een extra leerkracht te kunnen krijgen, en de school zit nu al overvol. Maar we willen het doen om een krachtig signaal te geven aan onze partners dat ook wij ons deel doen.’Tenzij er leerlingen, of ouders, geen heil zien in de freinet-filosofie, vanzelfsprekend.
